Wspólne poszukiwania ze Stowarzyszeniem Historyczno- Eksploracyjnym "Archegryf". 20.07.2024.

 

Wczoraj, sobota 20-07-2024, byliśmy zaproszeni przez Stowarzyszenie Historyczno - Eksploracyjne "Archegryf" do wzięcia udziału w eksploracji „Syrenich Stawów”.

Raz już mieliśmy tą możliwość by pogmerać w tej historycznej ziemi, poszukiwania były bardzo owocne, tym razem również za pomocą profesjonalnego sprzętu odsłoniliśmy wiele tejemnic tego miejsca, a jest ono niezwykłe, zamieszkale od epoki brązu nieustannie.

Pod koniec XVI wieku północno-zachodniej części Doliny Niemierzyńskiej istniała owczarnia „Eckerberg” (Schäferey Eckerberg), która została spalona w 1677 roku w czasie działań wojennych. Po odbudowie powstał folwark „Eckerberg” (Gut Eckerberg). W latach 1808–1813 (zob. wojny napoleońskie) znajdowały się tu wojskowe baraki francuskie. W XIX wieku teren rozparcelowano. Właścicielami części ziemi uprawnej wzdłuż potoku Osówka, bagnistych łąk i lasu została rodzina Kuglerów. Na terenie majątku „Eckerberg” (folwark Osowice) znajdował się młyn Steinfurth’a, gorzelnia, cegielnia i kopalnia torfu. W drugiej połowie XIX wieku powstał tu zakład wodoleczniczy (Viecksche Kaltwasserheilanstalt Eckerberg, zakład hydroterapii zimną wodą, prowadzony przez Viecka). W latach 70. tegoż wieku został on zakupiony przez Johannesa Quistorpa.

W 1890 roku zburzono budynki mieszkalne i gospodarcze folwarku. Dzięki dotacjom Quistorpa teren został zmeliorowany i zagospodarowany; utworzono nowe sanatorium fundacji im. Ernsta Moritza Arndta (Stiftung Ernst-Moritz-Arndt-Haus) dla osób nerwowo chorych, osób z zaburzeniami przemiany materii i uszkodzeniami rdzenia kręgowego oraz rekonwalescentów po ciężkich chorobach i operacjach. Przyjmowano pacjentów przybywających głównie z Berlina. Zakład otaczał Park Eckerberg (później Park des Arndt Stifts) z zabudową sanatoryjno-rekreacyjną. Personel medyczny (lekarze i pielęgniarki) mieszkał w bezpośrednim sąsiedztwie sanatorium.

Od ok. 1898 roku w pobliżu sanatorium znajdowała się również restauracja „Lindenhof” („Lipowy Dwór”) ze stolikami na wolnym powietrzu i salą koncertową, placem zabaw dla dzieci i mini-ogrodem zoologicznym. Była początkowo własnością Johannesa Quistorpa, a później jego syna Martina.

W 1908 roku tereny współczesnych „Syrenich Stawów” i ich otoczenie Martin Quistorp sprzedał miastu za cenę 3,5 mln ówczesnych marek. Równocześnie przekazał miastu nieodpłatnie „Park Quistorpa” (współczesny Park Kasprowicza). W 1927 roku przeprowadzono generalny remont budynków sanatorium.

Jedynym obiektem, który ocalał po II wojnie światowej, jest „Modrzewiowy Dwór” z kilkoma zabudowaniami gospodarczymi – dawne zabudowania personelu sanatorium, a później pracowników leśnych. Obiekt wpisano do rejestru zabytków (nr rej. 1006 z dnia 22 lutego 1983). Po innych zabudowaniach „Ernst Moritz Arndt Stift” i „Lindenhof” pozostały nieliczne fragmenty fundamentów i murów.

Pracami kierował Marcel z Stowarzyszenie

Historyczno - Eksploracyjne "Archegryf" , dziękujemy za zaproszenie.